همیشه خوب است که گمانه ای درباره ارزش استارتاپ خودتان در هر زمان داشته باشید. اما ارزش‌گذاری هیچوقت مسیر مستقیم و آسانی برای یک کسب و کار نیست. برای استارتاپ‌ها با درآمد یا سود کم، ارزش‌گذاری کار سختی خواهد بود. برای کسب و کار های با رشد کامل و درامد یا سود مشخص، ارزش‌گذاری معمولا با استفاده از درآمد قبل از بهره ، مالیات ، استهلاک و… به دست می‌آید. اما ارزش‌گذاری یک استارتاپ که ممکن است سال‌ها با فروش فاصله داشته باشد، بسیار سخت تر است.
ارزیابی استارت آپ ها هیچ گاه یک علم دقیق نیست، به خصوص برای کسب و کارهایی که در مراحل اولیه خودشان قرار دارند. فاکتورهای مهم می توانند شامل صنعتی که شما در آن فعالیت می کنید، بازار کنونی، اعتبار تیم شما، و دیگر نیروهای محیطی باشند که باید در حساب آیند. ارزش گذاری یک استارت آپ اندازه گیری این است که سرمایه گذاران فکر می کنند که کسب و کار شما همین الان چقدر می ارزد. چندین متد ارزیابی استارت آپ ها وجود دارد که مبتنی بر نوع کسب و کار و مرحله رشدی که در آن به سر می‌برید می توانید از آن استفاده کنید:

روش قیمت گذاری مقایسه ای:

این یکی از آسان ترین روش های ارزش گذاری استارت آپ هاست. یک کمپانی که قابل مقایسه با شماست را بیابید ( مثلا دارای رشد درآمد ماهیانه تکرار شونده (MRR) یا نرخ ریزش (churn rate) مشابه باشد) و سپس از آن به عنوان یک نقطه معیار برای ارزش گذاری خودتان استفاده کنید. اگرچه این روش خیلی دقیق نیست می تواند یک نقطه آغاز خوب برای یک ارزیابی در مراحل اولیه باشد.

روش کارت امتیاز:

این روش نوعی دیگر از متد های مقایسه ای است که معمولاً توسطه سرمایه گذاران فرشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش با سنجش میزان دست آورد‌های استارت آپ شما ( تجربه ی تیم، قدرت محصول، رقابت و غیره) به صورت نسبی، امکان مقایسه میان استارت آپ شما با میانگین استارت آپ هایی که در آن صنعت فعالند فراهم می آید. اگر بر اساس محاسبات آن ها استارت آپ شما به نظر دارای کیفیتی بالاتر از حد متوسط باشد بنابراین این شانس وجود دارد که استارت آپ شما ارزش بالاتری کسب کند و برای سرمایه گذاری یک فرصت سرمایه گذاری امید بخش تلقی شود.

روش تنزیل وجوه نقد:

این روش ارزش گذاری، میزان درآمد یک استارت آپ را در بلند مدت تقریب می زند. با پیش بینی این و محاسبه نرخ بازگشت سرمایه مورد انتظار، فرض هایی درباره میزان ارزش استارآپ بدست می آیند. این روش قابل اعتماد ترین روش نیست به این علت که بر توانایی های تحلیلگر اتکا می کند و نرخ تخفیفی که آن‌ها برای محاسبه فاکتور های با ریسک بالا در استارت آپ ها استفاده می کنند.

روش هزینه تکثیر:

همانطور که از نام این روش مشخص است، این مسیر شامل محاسبه کردن هزینه‌ی ساخت یک شرکت دیگر دقیقا شبیه همین شرکت از اول است. ایده اصلی این است که یک سرمایه‌گذار باهوش بیشتر از هزینه کپی کردن پرداخت نمیکند. در این روش با محاسبه و مشخص کردن دارایی های فیزیکی، ارزش منصفانه بازار را مشخص می‌کنند.

نتیجه‌گیری:

در نتیجه، روش های متفاوت ارزشگذاری استارت آپ ها نتایج جداگانه ایی در هر مرحله از رشد فراهم می کند _ و مهم است که بدانیم چه زمانی یک روش بیشتر مناسب تر است که استفاده شود در نسبت با روشی دیگر. هر روشی مزایا و معایب خودش را دارد که باید مدنظر قرار بگیرد و سرمایه گذارها ممکن است یکی را بر دیگری ترجیح دهند. هر روش ارزش گذاری که برای شما مناسب باشد و هر مرحله از کسب و کار که در آن هستید، مهم است که تا آن جا که می شود اعدادتان دقیق باشد. این امر تضمین می کند که بیشترین فرصت های سرمایه گذاری و تامین مالی را کسب کنید در حالی که بتوانید بیشترین میزان سهام خود را در حین رشد کسب و کارتان در کنترل خود نگه دارید

منبع: investopedia